مقایسه اثر استفاده از دستگاه شبیه‌ساز و تصویرسازی ذهنی حرکت فنون خلبانی بر عملکرد خلبانان پهپاد ورزشکار

زمینه و هدف: شواهد علمی زیادی تأثیر تصویرسازی در افزایش یادگیری و اجرای بهتر مهارت‎های حرکتی و شناختی و نیز تعدیل هیجان‌ها و افکار مربوط به شرایط رقابتی را در افراد تأیید می‌کند. بنابراین تصویرسازی نه تنها سبب تسهیل در عملکرد افراد در مهارت‎های مختلف حرکتی و شناختی می‎شود بلکه موجب تعدیل افکار و واکنش خلبان‎ها در زمان پرواز خواهد شد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر استفاده از دستگاه شبیه‌ساز و تصویرسازی ذهنی حرکات فنون خلبانی بر عملکرد خلبانان پهپاد ورزشکار بود. روش‌ها: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و در ردیف پژوهش‌های نیمه‌تجربی است که به­صورت میدانی انجام گردید. جامعه آماری این پژوهش را خلبانان پهپاد شهر تهران تشکیل می­دادند که از میان آنان تعداد 20 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس با میانگین سنی 2/32 سال انتخاب و پس از همگن‌سازی نمونه‌ها به لحاظ قابلیت و توانایی تصویرسازی ذهنی، از طریق انتساب تصادفی به دو گروه کار با دستگاه شبیه‌ساز و انجام پروازهای واقعی و گروه شبیه‌ساز همراه با تصویرسازی ذهنی (پرواز واقعی و تصویرسازی ذهنی و استفاده از شبیه‎ساز) تقسیم و طی هشت هفته برنامه‌های تمرین فنون خلبانی پهپاد را دنبال کردند. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش حاکی از آن بود که پس از هشت هفته تمرین تخصصی آموزش فنون خلبانی پهپاد توسط خلبانان ورزشکار و انجام پروازهای واقعی، شبیه‌ساز می‌تواند بر عملکرد خلبانان پهپاد در انجام پروازهای واقعی و عملی تأثیر مثبتی داشته باشد. از طرف دیگر، استفاده از دستگاه شبیه‌ساز به همراه تصویرسازی ذهنی فنون خلبانی به صورت ترکیبی بر عملکرد خلبانان مؤثر بوده و باعث بهبود پروازهای عملی ‌گردید. مقایسۀ دو روش تمرینی نشان داد که روش تمرین ترکیبی، بیش از روش تمرین واقعی و استفاده از شبیه‎ساز، منجر به بهبود عملکرد می‎شود. نتیجه‌گیری: استفاده از روش تمرینی ترکیبی (شبیه‎ساز و تصویرسازی ذهنی) می­تواند اثر مثبتی بر یادگیری فنون خلبانی داشته باشد و به عملکرد مطلوب خلبانان پهپاد کمک کند.